#Βαλαωριτου street Χθες βραδυ γυριζαν τα φωτα της πολης τοσο ομορφα στα ματια μου. Προχωρούσαμε μεσα σε εκατονταδες "αλλους" που ισως να τους ξανασυναντησουμε τυχαια , ισως να μην τους γνωρισουμε ποτε. Χθες δεν με πειραζε ουτε η βροχη που με κρυωνε. Ζουσα την τοσο δυνατη μουσικη που ερχοταν απο παντου, με παρέσερνε, επερνε μακρια και την παραμικρη ασχημη σκεψη που μπορουσα να εχω. Για λιγο μου φανηκε σαν να ξαναζουσα τις παλιες μας μερες .Μπορουσα να φωναξω τοσο δυνατα ωστε καθε μου κακη αναμνηση να χανοταν απο την δυναμη, μπορουσα να νιωθω τα βλεματα πανω μου και να τα διασκεδαζω ολο και περισσοτερο! Μπορουσα να κουνιεμαι σε εναν ρυθμο για ωρες , να προσπαθω να περπατησω σε μια ευθεια ενω ολα γυριζαν γύρω. Μπορουσα να αφησω τα ατομα που με αγαπανε να με αγκαλιασουν χωρις τα "πρεπει" και τα "μη " κανενος .. Μεσα στην ζαλη, το ποτο, τον καπνο βρηκα επιτελους τον ευατο που ειχα χασει, αναθεωρησα οτι εκανα ως τωρα, κοιταξα γυρω μου και ει...