στις στιγμες που εχω μεινει μετεωρη

-Εξαχνες καιρο.τον βρηκες τον ερωτα?

-Ναι στις αγκαλιες αναξιων εραστων της μιας νυχτας ή του ενος χρονου
-Και τι συμπερασμα εβγαλες?
-Οτι ολοι σε βλεπουν οπως εσυ βλεπεις τον εαυτο σου.Αν πιστευεις πως εισαι καποιος μεσα στους εκατομμυρια καποιους του κοσμου τοτε κανεια δν προκειτε να σε θεωρησει κατι αξιολογο.Δεν θα γινεις ποτε προορισμος θα εισαι παντα ο σταθμος καποιου επιδοξου.
-Και εσυ πως βλεπεις τον εαυτο σου.
-Περασαν χρονια απο τις σκοτεινες μου μερες και τις αφοριτες νυχτες ομως ακομη καμια φορα πιανω τον εαυτο μου να χανει την ιδεα της αξιας τουΝα ξεχναει το ποσο αντεξε τα ποσα σημαδια μετρησε για να απεγκλοβιστει και να φτασει τοσο μακρια τοσο ωστε να εχει μεινει μονο μια αναμνηση για το πια ηταν εκεινη η ανηξερη στον κοσμο τως προκλησεων .την ηδονης , του ερωτα, και της απορριψης.
-Εμπιστευεσαι τους ανθρωπους?
-Αυτο μας κατεστρεψε ολους.Η εμπιστοσυνη στους ανθρωπους του καιρου μας.