You  pulled me to the dark side You always break the kindest heart

    Περνουσες αμετριτες νυχτες κλαιγοντας.Κλαιγοντας γιατι δεν εισαι αρκετα ομορφη ,γιατι δεν εισαι αρκετα καλη. Εμεινες εκει ,ακινητη και πνιγμενη απο τα δακρια γιατι τα σχόλια των ανθρωπων αληθεια σε πληγωναν μερα με την μερα ολο και περισσοτερο Και ενα πρωι συνηλθες Κοιταξες γυρω σου και ειδες τους ανθρωπους που εμειναν εκει οταν ολοι ειχαν φυγει μακρια , ετσι φορεσες το παραπλανητικο σου χαμογελο και αποφασισες να κανεις τις μερες των αλλων oμορφοτερες κρυβοντας τις δικες σου φοβιες, τις βουβες ελπιδες και τα τσακισμενα σου ονειρα. Ηθελες να ζεις κανοντας τους αλλους να χαμογελουν ελπιζοντας πως μαζι τους ισως καταφερεις να ξαναπαρεις και εσυ το χαμογελο που με τοση χαρα σου στερησαν
    .Καποιες φορες το οτι εχεις πληγωθει δεν σε κανει δυνατοτερο , καταστρεφει αυτο που εισαι ,
αυτο που θα ηθελες να γινεις και  σε κανει αυτο που εισαι σημερα.  Mην τα παρατας, η αρχη ειναι παντα δυσκολη.