Late night sex, smoking cigarettes.

But in the end, nobody dies from a broken heart       Iσως ειναι η ομορφια σου που δεν με αφηνει να φυγω, ισως ειναι οι αναμνησεις που μου χαρισες,οι σκοτεινες κρυες νυχτες και οι ολοφωτες μερες.Ισως ειναι η εικονα της απολυτης τελειωτητας που εχω σχηματισει.Οι αμετρητες φορες που μου εδειξες πως παρ'ολη την αψογη εικονα σου εισαι και εσυ ενας απλος ανθρωπος με αδυναμιες, απωθημενα,ανεκλπηρωτα ονειρα\ .Ηθελα παλι να φωναξω το ονομα σου αγαπη,Ισως ειναι η βαρια ανασα σου στ αυτια μου, ο βρομικος κοσμος που ειχαμε φτιαξει μαζι.Η πολη βαμμενη με το χρωμα των ονειρων μας.Η δικη σου αγκαλια ηταν διαοφορετικη ,περασαν και αλλοι.Γνωρησα και αλλους.τιποτα δεν ειναι το ιδιο. ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΟΥΝ,την δικη σου αγκαλια θελω,χρειαζομαι,ερωτευτηκα Ομως ο ερωτας μετατραπηκε σε αρρωστια και η αγαπη σε μισος.Τιποτα δεν προκειτε να παει καλητερα Μπορει το μυαλο μου να ειναι αρρωστο .Το σωμα μου σημαδεμενο. Η ψυχη μου τσακισμενη αλλα τουλαχιστον εγω δεν...

             Ο μεγαλυτερος φοβος πολλων ανθρωπων ειναι ο πονος. Αλλοι πoλλοι ειναι οι δηθεν ανθεκτικοι. Ειναι ομως μερικοι που μεσα στην ζοφεροτητα της υπαρξης τους τον απολαμβανουν, ολοκληρωτηκα, απόλυτα. Το να κανεις κακο στον εαυτο σου ηθελημένα σε οποιαδηποτε χρονικη στιγμη ειναι μαλλον μια τρομερη ανωμαλια  ή ακομη χειιροτερα τεραστιο ψυχολογικο προβλημα. Τι γινεται ομως οταν η κατασταση ξεφευγει κατα πολυ απο τα ορια? οταν ο πονος ειναι η μονη διαφυγή σου απο την ανυπόφορη καθημερινοτητα? Οταν ειναι το μονο σου οπλο ηρεμιας?Λενε πως μολις ενας αφόρητος πονος σταματησει εισαι πλεων ικανος να νιωσεις την απόλυτη ηρεμια την ψηχης και του σωματος ακομη και για λιγο. Αληθεια! Εξαλου η ζωη μας ειναι στιγμες και πρεπει να της απολαμβανουμε στο επακρον.           Και ο ελενχος χανεται. Γεμιζεις με αισθηματα αφορητου μισους και στεναχωριας. Ειναι σαν ολα να χανονται απο το μυαλό...

Kανε με οπως ημουν παλια.     Yπαρχουνε 2 ειδη ανθρωπων: Αυτοι που χρειαζονται παντα καποιον διπλα τους γιατι ειναι απο την φυση τους ανυσχηροι χαρακτηρες και αυτοι που ειναι ισχυροτατοι και απο την φυση τους επιβλητικοι. Δυστυχως ορισμενοι ζουνε σε μια τριτη αυτοδημιουργιτη κατηγορια ,αυτων που ειναι ισχυροι και επιβλητικοι σε ολους εκτος απο τον ιδιο τους τον εαυτο. Μπροστα σου ισως χαρουμενοι και εκκεντρικοί σε παραπλανούν με την κοινωνικότητα και τα χαρισματα τους ομως μεσα τους κλαίνε, και υποφερουν και φωναζουν για μια απελπισμένη βοηθεια στον κοσμο γυρο τους.Εναν κοσμο που ποτε δεν θα αντιληφθεί την αναγκη τους. Ειναι αυτοι που ακομη και αν περιτριγυριζονται απο δεκαδες ανθωπους συνεχιζουν να ειναι μονοι. Αυτοι που σε κανουν να γελας για να μην καταλαβεις ποσο αδεια και σαπισμένη ειναι η ψυχη τους. Απο φοβο μηπως δειξουν ευαλωτοι και ανισχυροι ... σε εναν κοσμο που η επιβεβαίωση ειναι το ταλεντο του ισχυρου.

Εχεις σκεφτει ποτε να παρατήσεις τα παντα και απλα να κρυφτεις πισω απο τον πονο σου?Εγω ναι!Αμετρητες φορες, και το σκεφτηκα και το πιστεψα και το εκανα. Ενας ανθρωπος που εχει μεινει τοσο καιρο στο μεταίχμιο δεν φοβαται την πτωση. Ποσο πιο κατω μπορεις να πεσεις?Απο την αλλη ομως αν δεν πεσεις χαμηλα,αν δεν αγγίξεις το τιποτα, το σημειο μηδεν πως θα καταφερεις να παρεις δυναμη και να προσπαθησεις να ζησεις στο φως?Πρεπει να καταστραφεις ολοκληρωτικα, τελειωτικά για να ενωσεις σιγα σιγα τα κομματια σου και να ξεκινησεις απο την αρχη. Aυτη λοιπον ειναι η ιστορια μιας κοπελας που εβαζε παντα τα θελω και τις αναγκες των αλλων πανω απο τα δικα της ονειρα, που δεν πιστεψε στον εαυτο της, που παντα στηριζοταν στους αλλους. και οταν οι αλλοι εφευγαν αυτη επεφτε!

I'd give my all to have Just one more night with you Ακομη δεν εχω καταλαβει πως εφτασα στο σημειο να ερχεται στο μυαλο μου αυτος. Το πιο τρομακτικο δεν ειναι το οτι οι τυχαιες στιγμες που περνουσαμε μαζι τριγυρνανε απροσκλητες στο κεφαλι μου μην αφηνοντας με να ηρεμησω ,αλλα το οτι δυστυχως εισαι αυτος που ηθελα τοσο πολυ μα δεν προλαβα να χωρτασω. Τι ομορφα που ακουγοταν τα βηματα σου οταν μας πλησιαζες. Αργα και επιβλητικα.Ισως εμενα να μου φαινοταν μετρωντας τα μεχρι να φτασεις κοντα μου. Δεν θεωρω τον εαυτο μου τιποτα αλλο απο παρορμητικο .Δεν χανω ευκαιριες Και το πιο σημαντικο?Δεν μετανιωνω για τιποτα. Δεν θα πω πως αυτος ειναι ο ενας. υπηρχαν και αλλοι, θα ερθουν και αλλοι! θα χαθουμε θα ξεχαστουμε .Χρονια μετα θα ειμαστε μια θολη αναμνηση. Η ακομη χειροτερα σαν να μην υπηρξε ποτε εκεινος ο χειμωνας, εκεινο το σκοτεινο παρκο, Ετυχε καποιες φορες να το επισκεπτω απο τοτε ομως τιποτα δεν φαινοταν ιδιο. Δεν ηθελα να χαλασω την απωλητη,την υπεροχη εικονα που ειχα...

      Δεν ξέρω ακριβώς πότε ξεκίνησα να αδιαφορώ για τα συναισθήματα των άλλων, αλλά ξέρω καλά πως αυτο με βοήθησε και με έσωσε αμέτρητες φόρες μέσα σε αυτόν τον έναν χρόνο που αποφάσισα πως η μοναξιά δεν πρέπει να είναι φόβος.  Η αλήθεια (οσο και αν δεν θέλω πια να την θυμάμαι) είναι πως κάποτε πίστευα πως εάν έστω και για λίγο εισαι μονη σου εισαι απροστατευτη και ξεπεσμεμη κατι που φυσικα δεν ισχύει , έτσι κατέληγα παντα στις λαθος αγκαλιές στις αταίριαστες παρεες και τα αμέτρητα ξενύχτια που ακολουθούσαν ακόμη πιο αφόρητα hangovers και τύψεις, πάτος. Και ειναι κ εκείνες οι μερες που ξυπνας και νιώθεις απίστευτα μονη και δεν θες να σηκωθεις και να κανεις οτιδηποτε. Εχω λοιπόν να κανω μια δηλωση!Αυτες οι μερες εχουν φυγει για παντα! Δεν ηταν ευκολο, στην αρχη και πονας και κλαις και θρηνεις και θελεις να πεθανεις,κανεις κακο στον εαυτο σου σε στιγμες απολυτης τρελας ,ομως καθως οι μερες -μηνες-χρονια περνουν αυτη η απαράμιλλη αναγκη σου για πονο χά...